środa, 31 stycznia 2018
"Rosarium Hermeticum" to stare-nowe wydawnictwo na którym Artefactum w mniejszym lub większym stopniu wpisuje się w charakterystyczną stylistykę podszytą mistycyzmem i hermetyzmem. Dąży ku muzyce tła i może się podobać z powodu konsekwencji oraz kreowaniu nastroju.
piątek, 26 stycznia 2018
Amerykański kompozytor Edgar Varèse jest autorem znamiennych słów: “Ja nie eksperymentuję, oddaje produkt skończony, natomiast publiczność przeprowadza doświadczenia, decydując się na konfrontację z nowym dziełem”. Te słowa pasują do muzyki Calling Voice Project, twórcy wymagającego albumu “Vestigial Element”.
środa, 24 stycznia 2018
Podwójny album Aquavoice jest dowodem na to, że Polak potrafił, potrafi i potrafić będzie. Ten wspominkowy album będzie pociechą nie tylko w rękach kolekcjonerów, ale jest świetną okazją by poznać muzykę Tadeusza Łuczejki właściwie od podstaw.
"Jesień to schyłek, nie zaś upadek. I dla człowieka, i dla idei". Jesień daje nam "wrażenie jakby kończyło się coś względnie dobrego, nie zaś jakby miało się rozpocząć czy odrodzić coś nowego". W te słowa wpisuje się album "Autumn" Güntera Schlienza.
Prekursor transhumanizmu i immortalizmu Nikołaj Fiodorowicz Fiodorow twierdził, że Apokalipsa św. Jana jest warunkowa - to rodzaj ostrzeżenia, a nie konieczność. "Człowiek pozostając biernym, czyni Boga narzędziem realizowania własnych oczekiwań dotyczących zbawienia" . Wskrzeszenie, wybawienie od śmierci - uwolnienie się od fundamentalnej ułomności ludzkiej egzystencji wiąże się z Sądem Ostatecznym. Nikt z nas nie ma pewności, czy znajdzie się w księdze życia. A "jeśli się ktoś nie znalazł zapisany w księdze życia, został wrzucony do jeziora ognia".
czwartek, 18 stycznia 2018
Długo czekałem na nowe wydawnictwo grupy Lebowski. Miałem duże oczekiwania i co oczywiste towarzyszyły mi obawy, czy jest szansa na powtórzenie wyjątkowości debiutu. Mimo odmiennego charakteru albumu "Lebowski plays Lebowski" nie zawiodłem się.
czwartek, 11 stycznia 2018
Dawny podział na dźwięki muzyczne i dźwięki niemuzyczne wydaje się mocno archaiczny. Rola muzyki w dzisiejszej rzeczywistości często sprowadza się do likwidacji ciszy. Hałas stał się materią muzyki. Album "7305" to przykład muzyki przy słuchaniu której wiele osób zada sobie pytanie: czy da się wskazać granice muzyki?
poniedziałek, 08 stycznia 2018
poniedziałek, 01 stycznia 2018
piątek, 15 grudnia 2017
poniedziałek, 10 kwietnia 2017
piątek, 03 lutego 2017
środa, 18 stycznia 2017
W obecnych czasach na rynkach finansowych rządzi nowa rzeczywistość, która wymaga nowego podejścia do inwestowania. Inwestować można w różny sposób: na lokacie bankowej, kupując obligacje skarbowe czy akcje na giełdzie. Jednak w sytuacji, gdy tradycyjne elementy portfela inwestycyjnego nie przynoszą oczekiwanych zysków lub wiążą się ze zbyt wysokim ryzykiem, z pomocą przychodzą inwestycje alternatywne.
czwartek, 05 stycznia 2017
niedziela, 13 września 2015
Inner Vision Laboratory ustala własne reguły muzyki, jest zdyscyplinowany w kształtowaniu formy, w wyzwalaniu tych ciemnych spięć emocjonalnych. Każda decyzja o wyborze poziomu dynamicznego jest głęboko uzasadniona konstrukcją i wymową kompozycji, a całość albumu nie traci przy tym waloru osobistej wypowiedzi.
piątek, 28 sierpnia 2015
sobota, 02 maja 2015
środa, 29 kwietnia 2015
"Zjawisko muzyki dane nam jest w jednym tylko celu: ustanowienia ładu w rzeczach, w tym – i to głównie – ładu między człowiekiem, a czasem” [1]. Dalekosiężna interpretacja tych słów Igora Strawińskiego może odnosić się do wznowień zapomnianych (niedostępnych) wydawnictw, których regularnie dokonuje wytwórnia Zoharum. Tym razem padło na muzykę projektu Nagamatzu. Przypisy:
|
Archiwum
Ostatnie wpisy
Zakładki:
Specjalne
OnlyGoodMusic
Współpraca
Ważne
Polecam
|
Jak oklepane wydaje się określenie "muzyka pełna tajemniczego uroku". Czyli właściwie jaka? Urocza czy tajemnicza? Tej kwestii raczej nie rozwiążemy przy okazji recenzji "An Elegy and a Mirror" projektu Lost Trail.
Wbrew tytułowi nie jest to majaczenie w oparach alkoholu, ni delirium tremens - choć Lemmy za kołnierz nigdy nie wylewał (a nawiązując do tytułu oryginału biały proszek obcy mu nie był).
Autobiografia Bruce’a Dickinsona z Iron Maiden to błyskotliwie napisana historia człowieka o wielu talentach i pasjach. Jej styl i jakość nie będzie zaskoczeniem dla wszystkich, którzy znają choć trochę dokonania Bruce’a. Bo Bruce to nie tylko Iron Maiden, nie tylko muzyka. Jest pilotem, kapitanem samolotu, przedsiębiorcą awiacyjnym, mówcą motywacyjnym, browarnikiem, pisarzem i twórcą scenariuszy filmowych oraz szermierzem. Jest miłośnikiem historii i wojskowości (zwłaszcza lotnictwa). Pracował jako radiowy prezenter i dokumentalista dla BBC. Czy taki człowiek ma coś ciekawego do powiedzenia?
Miał słabość do kokainy, czerwonego wina i rudych dziewczyn. Introwertyk złakniony aplauzu, wściekły neurotyk, człowiek paradoks - Peter Steele. To postać, której fanom muzyki przedstawiać nie trzeba. Maciej Krzywiński przypomina jego sylwetkę w sposób obrazowy i dociekliwy, z szacunkiem ale bez przesadnego uwielbienia.
"David Bowie. STARMAN. Człowiek, który spadł na ziemię" jest spójną i miejscami wciągającą historią jednego z najbardziej tajemniczych artystów jakich nosiła ta ziemia.
Oto świat Pana Maleńczuka, syna Edwarda. Świat, który - jak sam twierdzi - na trzeźwo jest nie do przyjęcia. Dlatego Pan Maciej jako praktyk i ekspert postanowił podzielić się swoimi doświadczeniami na temat życia i grania w odmiennych stanach świadomości oraz tworzenia na kacu.
"
"Świat nie potrzebuje już nowych piosenek. Jest ich za wiele. O wiele za wiele. Gdyby od dziś nikt nie napisał już żadnej piosenki, świat nie zauważy. Nikogo to nie obchodzi. Mamy dość piosenek, których ludzie mogą słuchać…". Tymi słowami Bob Dylan trafia w samo sedno. Coraz częściej mam wrażenie, że najlepszą muzykę już nagrano, a mi nie starczy życia by ją zgłębić. "Legendarne przeboje rocka" są zupełnie subiektywnym drogowskazem w trudnej drodze poznawania starej, dobrej muzyki.
"Jaskinia hałasu" to książka bazująca w dużej mierze na nostalgii. Na tęsknocie za dawnymi czasami, gdy jej bohaterowie - współtwórcy “metalowego podziemia” lat 80 byli piękni i młodzi. To wielki plus tej książki, ale jednocześnie jej pięta achillesowa.
Johnny Cash jest bez wątpienia legendą, symbolem i ikoną (również popkultury). Dla wielu osób jest pierwszym skojarzeniem z muzyką country, dla innych jest twarzą amerykańskiego patriotyzmu. Niezwykle trudno napisać biografię tak złożonej osobowości. Michael Streissguth chciał swoim czytelnikom pokazać przede wszystkim człowieka, Johnego Casha syna, ojca i brata. Człowieka upadającego (zmagania z nałogami) i umiejącego się podnieść. Człowieka pełnego wiary i przywiązania do tradycji, szanującego historię swojego kraju.
"Słuchaj, stary, złe duchy, którymi się interesuję, nazywają się whisky, wódka i dżin". To zdanie można potraktować jak życiową dewizę Ozzy’ego Osbourne’a. Przez większość życia Księcia Ciemności bardziej interesował alkohol i narkotyki, niż magia i okultyzm.
Piszę tę recenzję za późno… w chwili, gdy kompilacja przygotowana przez Sylwię i Przemka z 
W środowisku nie zasiedlonym trwale przez człowieka, np. w obszarach polarnych, badania dźwięku są na etapie pionierskim. Różnorodne, niekiedy bardzo intensywne, dźwięki towarzyszą tu dynamicznym procesom przyrodniczym. Piszę o tym, by przygotować Was na "Cztery utwory o śniegu i lodzie" Strom Noir. 
